رویکردی نو به مسائل نحو و بلاغت واثر آن در مطالعات بلاغی

مسائل مربوط به بلاغت قبل از تدوین آن به عنوان یک علم ، در لابه لای کتابهای نحوی دیده می شود. به این معنی که نحویان قبل از بلاغیان در بلاغت کلام اظهار نظر کرده و آن را با بحث های نحوی همراه ساخته اند. پس از تدوین و شکل گیری علم بلاغت، بسیاری از مسائل نحوی – که در واقع ارتباطی با علم بلاغت ندارد – وارد این علم شد. از جمله این موارد بخش های قابل توجهی ازبحث مسند الیه، مسند، احوال متعلقات فعل و نیز مبحث قصر و فصل وصل را می توان بر شمرد؛ زیرا تلاشهای بلاغیان در این میدان بیشتر بیانگر اصول نحوی و معانی وضعی است؛ در حالی که علم معانی از شیوه ای مطابقت کلام با مقتضای حال سخن می¬گوید. در این مقاله کوشیده ایم تا برخی از این موارد را بررسی کنیم.